Novemberstilte - waarom rust niet hetzelfde is als leegte

November heeft iets eerlijks. Ze doet geen moeite om licht te spelen. Ze legt gewoon bloot wat er is namelijk de stilte, de vermoeidheid en de weemoed. De natuur trekt zich terug, de wereld vertraagt en ergens binnenin ons gebeurt hetzelfde.

Toch voelt dat niet altijd prettig want stilte kan confronterend zijn. Zeker als je iemand mist, of als het leven er anders uitziet dan je had gedacht. Dan kan stilte aanvoelen als leegte. Als een plek waar te veel ruimte is, te veel herinneringen en te veel voelen.

Veel mensen proberen die leegte op te vullen met werk, geluid en alle andere vormen van afleiding. Maar wat als de stilte zelf iets te zeggen heeft?

Rust in de herfstperiode

De stilte die schuurt

We zijn het niet meer gewend om niets te doen. Zodra het stil wordt, grijpen we naar onze telefoon, een podcast of een of ander to do taakje. Iets wat de leegte vult. Alsof rust pas verdiend is wanneer alles gedaan is, en stilte pas veilig is als ze gezellig klinkt.

Maar echte rust is niet iets wat je verdient , het is iets wat je toelaat. En dat is spannend, want in die stilte komen ook de dingen die we liever niet horen: verdriet, gemis, vermoeidheid en zoveel vragen zonder antwoord.

Toch is dat precies waar iets begint te verschuiven. Als je durft te blijven, merk je dat stilte niet alleen maar leeg is. Ze is ook zacht. Ze draagt.

Stilte als draagvlak

In rouw en verlies lijkt stilte vaak als eerste te verdwijnen. Er is het lawaai van onze gedachten die non-stop door ons hoofd razen : Hoe moet ik verder? Waarom nu? Wat als… Daarnaast heb je dan ook nog de goedbedoelde woorden van anderen met een hoop adviezen en verwachtingen.

En ergens daaronder fluistert iets anders: stilte als draagvlak. Een plek waar je niet hoeft te verklaren, te presteren of te herstellen.Gewoon even zijn, zonder oplossing.

Rust is niet hetzelfde als opgeven. Het is eerder een moment van trouw zijn aan wat is , hoe pijnlijk, warrig of onvolledig ook. Stilte is niet de afwezigheid van geluid, maar de aanwezigheid van jezelf. Terug verbinding voelen met jouw innerlijke zelf.

Stilte

Wat stilte ons wil leren

Misschien is november wel de maand die ons daaraan herinnert. Dat het oké is om even niet vooruit te willen. Dat je niet constant hoeft te ‘groeien’ om te mogen ademen.

Soms is het genoeg om stil te zijn bij wat blijft:

• de geur van iemand die er niet meer is;

• de wandeling waar je telkens langs dat ene plekje komt;

• het kaarslicht op de tafel;

• het zachte ritme van je adem.

Rust is geen passiviteit.Ze is een daad van zorg. Een keuze om jezelf niet kwijt te raken in het moeten.

Een uitnodiging tot luisteren

De novemberstilte is geen leegte. Ze is een uitnodiging om te luisteren naar jezelf, naar wie je mist en naar wat in stilte toch nog leeft.

Om daarbij te helpen, maakte ik “10 luistermomenten voor meer rust en houvast”. Kleine stukjes tijd waarin je niets hoeft te doen of te begrijpen alleen maar even mag zijn. De luisterbundel neemt je mee in adem, klank en woorden die niet oplossen, maar verlichten.

Want je hoeft het niet allemaal te weten.Soms is luisteren genoeg.

👉 Wil je de luisterbundel ontdekken?

Je vindt alle info hier: 10 luistermomenten voor meer rust en houvast